Over twee weken is het weer Pasen. Vandaag hielp ik mee in het zondagse programma voor kinderen bij ons in de gemeente in Ede. Het Paasverhaal. Twee problemen:
- Het is mogelijk een te bekend verhaal voor kinderen uit een kerkelijk milieu. Zij kennen het Paasverhaal uit het hoofd maar niet uit het hart. Belangrijk is om het verhaal zo te brengen dat het aansluit bij hun huidige leefwereld (geldt natuurlijk voor alle verhalen).
- Het is een heel moeilijk verhaal, met strijd, pijn, lijden, teleurstelling en dood. Hoe praat je daarover met kinderen?
Mogelijkheden
Vandaag hadden we toneel. We lieten het uitspelen door een viertal tieners. Zij speelden tieners die leefden in de tijd dat Jezus leefde en zij zien de lijdensweg van Jezus. Er is een Romeinse tiener, een Joodse gelovige tiener en een Joodse ongelovige tiener. Zij volgen Jezus en reageren op hun eigen manier biji het zien van het lijden. Na het toneel is de vraag aan de kinderen of zij zichzelf herkennen in een van de tieners en op wie zij het meeste lijken.
Verder heb ik de kinderen gevraagd of zij thuis ook Pasen vieren (ja natuurlijk), of zij dat leuk vinden (ja natuurlijk) en waarom zij dat leuk vinden. Antwoord is altijd omdat ze dan wat krijgen. Vraag dan naar verjaardagen. Of zij van hun eigen verjaardag houden. Ja natuurlijk. Waarom? Omdat zij dan een kado krijgen. En met Pasen geeft God aan ons een kado: zijn Zoon. Het grootste en beste kado dat je ooit kunt krijgen.
Maar stel je nu eens voor dat je zelf naar een verjaardag toegaat en een kadootje meeneemt en dat je vriendje dat zegt: stom kado, dat hoef ik niet.... Dat is erg. En zo is het nog veel erger als wij met Pasen wel Paas eieren willen maar vergeten wat het echte kado is als we vergeten om God daarvoor de danken.